Άνθρωποι

Γύρω μου άνθρωποι
Τόσο δικοί μου
και τόσο ξένοι
ταυτόχρονα
Που μου ξανοίγουν ορίζοντες
Που μου σβήνουν
το φως της λογικής τόσο
ξεδιάντροπα

Τόσο δικοί μου
και τόσο ξένοι
Κρυμμένοι στα δικά τους
Ψαγμένοι μαζί μου
Φοβίζουν το αύριο
με την αναλαμπή
της απουσίας τους
Κλειδώνουν το χθες
πίσω από πόρτες
σφηνωμένες
Φορτώνουν το τώρα
στο καράβι της μνήμης

Από ανθρώπους είμαι καμωμένη
κι άνθρωποι με κομματιάζουν